O panu Aleksandrze Hallu wciąż jest w Polsce głośno. Wciąż występuje on w roli człowieka, pretendującego do roli spadkobiercy obozu narodowego, który przechowuje i rozpowszechnia to "co pozostało" wartościowego ze spuścizny endecji (równocześnie odżegnując się od tego co jego zdaniem w tej spuściźnie nie jest wartościowe, a nawet jest potępienia godne) - i wobec tego jest jakoby prawowitym następcą, tych co ongiś "endecję" powołali do życia.
Nie zamierzam ponownie analizować poglądów i postawy pana Halla.
Uczyniłem to już, myślę w sposób dostatecznie szczegółowy w artykule "W sprawie obozu narodowego" w "Opoce" Nr. 19 z listopada 1987 roku (str. 91-103, zwłaszcza na str. 96-103) W postawie pana Halla nie zaszła żadna przemiana. Nie odwołał on żadnego ze swoich poglądów. Po prostu stwierdzam raz jeszcze, że pan Hall narodowcem nie jest i nie stanowi w najmniejszym stopniu odcienia, czy odmiany obozu narodowego. Natomiast uważam za potrzebne w niniejszym numerze "Opoki" stwierdzić ponownie, że istnieje w Polsce zjawisko Aleksandra Halla, przypisującego sobie - nie wiadomo jakim prawem - uprawnienia do uważania się za spadkobiercę obozu narodowego i że zachodzi potrzeba wyraźnego odcinania się od tego zjawiska i tych pretensji.
Chciałbym stwierdzić jeszcze jedno. W informacjach biograficznych o panu Hallu podanych w londyńskiej "Myśli Polskiej" (w numerze 1/15 marca 19804. we wprowadzeniu do artykułu "Nadszedł czas, aby iść własną drogą") zawarta jest informacja, że p. Hall miał Wtedy 31 lat. Wynika z lego, że ma dziś lat 33 lub 34 , a urodził się około roku 1954 , a więc w 9 lat po zakończeniu drugiej wojny światowej, a w 15 lat po jej rozpoczęciu. Nie mógł więc nigdy należeć do żadnej organizacji narodowej. Odszczepieńcem od obozu narodowego nie jest. Jest więc dla obozu narodowego człowiekiem całkowicie obcym, nie tylko poglądami ale i osobistą tradycją organizacyjną.
Warto także zauważyć, że jak donosi ta sama notatka w "Myśli Polskiej", jest on z wykształcenia historykiem. Nie znajduję w tym, co znam z jego pism, żadnego dowodu, by znał literaturę historyczną obozu narodowego.