In een woord aan den Lezer deelt G.A.van Limburg Brouwer mee, dat dit boek, 'een meesterstuk in zijne soort', is verschenen na de dood van de schrijver. Volgens Te Winkel is het een goed geschreven strekkingsroman:in allerlei discussies wordt de leer der Hervormde Kerk vergeleken met de ideeën van de Groningse richting. In de vergaderingen van het Diepenbeekse leesgezelschap wordt gezocht naar de criteria waarmee de proefpreken van naar de opengevallen predikantsplaats dingende proponenten zullen worden beoordeeld. De discussies leiden tot een verrassende conclusie., Volgens Te Winkel is in dit boek goed te merken, dat Petrus van Limburg Brouwer, die hoogleraar in de klassieke letteren was te Groningen, zich had aangesloten bij de denkbeelden van de z.g. Groninger richting' in de theologie. De Groninger theologen streden in de dertiger en veertiger jaren van de negentiende eeuw tegen 'het ouderwetse confessionalisme in de Hervormde kerk en de beweging van Da Costa met zijn dwepend Bilderdijkianisme'. Hij noemt Van Limburg Brouwer:'Een degelijk vertegenwoordiger der jongere school van prozaschrijvers' (Te Winkel VII, 73-83).