Book Details

First Sentence

"... Еден навидум минорен и за многумина случаен пограничен инцидент, се претвори во хаос, трагедија, одење по жица и во многу заличи на пат од кој нема излез. Жртви, мински полиња, подмолни убиства од заседи, манастири одлетани во воздух, зверски мачења и масакрирања, темници страв жед ... ... „Зашто нам?“ Понатаму, нормалното прашање што следува е: „Зошто токму сега?“ ... ... Нејасна ми беше таа потреба, порив кој што многу силно ме притискаше. Често се прашував која ќе е целта, суштината, идеата, очекувањето, производот на едно вакво пишување. Одеднаш сватив, можам да се потпрам, повикам на Јунг, на неговите вонвременски констатации: „Моите зборови се манифестација сами за себе, тие настанаа од судбинска принуда. Она за што пишував (зборував) ме обземаше од внатре. На духот што ме придвижуваше му дозволив да дојде до израз!”... * * * ... A minor and for most people, a seemingly accidental border incident turned into chaos, tragedy, wire walking and in many ways became to look like a road with no exit. Victims, mine fields, evil ambush assassinations, monasteries blown in the air, beastly torturing and massacres, darkness of fear, thirst ... ... ”Why us?” and the next logical question is: “Why now?” ... ... This urge was so unclear for me, this urge that was pressing me so hard. I often asked myself, what is the goal, the essence, the idea, the expectation, the product of writing something like this. And suddenly I understood, I can rely on Jung, I can explain this through him and his timeless conclusions: “My words are an expression for themselves, they occurred from the destiny’s urge. What I was writing (talking) about was obsessing me from within. I allowed the spirit that was moving me to come out at the surface!” ..."