IN FASTOS ATTICI. PREFATIO. Erius aliquanto quam cogitaveram; at que Typographus, edito iampridem Operis argumento, spem fecerat, primum *Fastorum Atticorum* Volumen nunc prodit. Etenim consilio, votisque meis incommoda valetudo diutius obstitit; quae cum primae vix paginae praclo Subiectae forent, ita studiorum meorum cursum abrupit, ut subito, maximoque virium languore perculsus, animum fere desponderim; iamque mihi non de Fastis Atticis, atque Atheniensium Archontibus, fed de ipsa potius incolumitate, ac vita cogitandum esse intellexerim. Itaque, licet susceptum opus nunquam fere intermiserim; remissius tamen aliquando progrediendum fuit: donec animi, corporisque vires sensim instaurari, meliorque demum spes affulgere incepisset; adeoque opus ipsum alacrius urgere possem, ut prima ipsius pars, primumque laborum meorum specimen, quod felix faustumque sit, ederetur. Haec ipsa vero memorasse mihi nunc libuit, non modo [xviii] ut moram, aut cunctationem hanc quaecumque illa fuerit, excusem; verum etiam ut ab aequis bonifique Iudicibus veniam exorem si in hoc primo Operis Volumine nitor ille, splendidiorque cultus optari possit, qui ex secundis facile curis accedere potuisset; fed integras tamen corporis vires, vividioremque, ac pacatiorem animi aciem postulasset.