De Bijbel is sinds mensenheugenis altijd ook gezongen, in de liturgie en thuis. In een mondelinge traditie werd de wijze van zingen overgedragen, dankzij de zangers die tekst en melodie uit hun hoofd kenden. Toen de Tempel van Jeruzalem (in het jaar 70 van onze jaartelling) was verwoest, waaierde het Jodendom uit in een brede Diaspora. De Masoreten (joodse geleerden) hebben op een gegeven moment de Hebreeuwse tekst van de Bijbel voorzien van klinkertekens en 'andere' tekens. Lange tijd heeft men deze 'andere' tekens niet begrepen als toontekens voor de zang.0Nadere studie van de toontekens legt een grote rijkdom aan interpretatie bloot. De toontekens geven klank en kleur aan de tekst van de Bijbel en zijn dus van belang voor een goed verstaan van de Bijbel.0Ad Deckers opent de ogen van bijbellezers voor nieuwe inzichten. De voorbeelden in deze studie worden in helder Nederlands uiteengezet, zodat kennis van het Hebreeuws niet nodig is. Dankzij de zangers is een opmerkelijke studie.