Dit boek brengt het verhaal van enkele Duitse professoren die zich vanaf 1933 onder druk van de meedogenloze tirannie van het nazisme verplicht zagen te emigreren en een nieuw leven te beginnen in Engeland. Allen waren zij 'joden', wat toen al volstond om hen van de universiteit te verwijderen. Sommigen werden bovendien om politieke redenen vervolgd omdat zij zich als democraten publiekelijk verzetten tegen het fascisme en de dictatuur. Veelal zijn het erg pijnlijke verhalen, zowel op menselijk als op academisch vlak. Oudere professoren hadden heel wat moeite met het Engelse rechtssysteem, en met de onderwijsmethodes en de taal van het land. Slechts zelden kregen ze echt toegang tot de gesloten Engelse academische wereld. Maar daarnaast zijn er ook enkele ware success stories. Voor sommige jongere juristen was de gedwongen emigratie een buitenkans om in Engeland een nieuwe, vaak schitterende, carrière uit te bouwen.