De ontwikkeling van de sociale zekerheid in de afgelopen eeuw vertoont het beeld van een grote golf: een snelle opgaande beweging na de Tweede
Wereldoorlog, gevolgd door een halvering van de uitgaven sinds 1984.
De neergaande beweging in de afgelopen dertig jaar was het gevolg van
de financiële onhoudbaarheid van het stelsel, de verstorende werking
op de arbeidsmarkt, de ongewenste morele gevolgen van te genereuze
sociale zekerheid en veranderingen in preferenties van de burgers. Als
gevolg van de ingrijpende hervormingen die zijn doorgevoerd, hebben
deze argumenten voor de toekomst aanzienlijk aan kracht ingeboet.
Toch is het aannemelijk dat het sociale stelsel nog verder zal worden
geprivatiseerd, doordat de burgers hun vertrouwen in de overheid als
verzekeraar hebben verloren en liever hun eigen buffers opbouwen. Er is
echter ook een alternatief toekomstscenario denkbaar waarin de overheid
weer een grotere rol bij de inkomensbescherming van burgers gaat spelen.