In het stelsel van sociale zekerheid van de toekomst wordt eigen kapitaalopbouw belangrijker in verhouding tot collectief verzekeren. Niet
alleen legt de overheid risico’s steeds meer bij de burger, ook neemt de
behoefte aan maatwerk en eigen regie door de burger toe. Zekerheid en
sparen worden onderdeel van financiële planning over levensloop. Dit
stelt nieuwe eisen aan het stelsel van sociale zekerheid, met een spilfunctie
voor de kapitaalgedekte aanvullende pensioenen. Met name is er
behoefte aan grotere flexibiliteit en meer ruimte voor maatwerk. Daarbij
passen ook modernere vormen van sturing van het individueel gedrag.
Meer ‘zacht paternalisme’ door gerichte keuze-architectuur in plaats van
het ouderwets ‘hard paternalisme’ van verplichte uniforme regelingen.
Dit betekent niet dat alle sociale verzekeringen vervangen worden door
sparen: voor grote individuele (‘idiosyncratische’) risico’s en voor risico’s
laat in het leven – zoals ouderenzorg – blijft verzekeren essentieel.