Lang ging het debat over de toekomst van de sociale zekerheid vooral over de vraag wat er aan technische aanpassingen aan het stelsel aangebracht
moeten worden. Inmiddels dienen zich twee fundamentelere vragen
aan. Allereerst lijkt het stelsel niet meer per definitie sociale zekerheid
te bieden omdat het idee over wat zekerheid is, zelf aan verandering
onderhevig is: inkomenscompensatie is niet per definitie de hoogste vorm
van zekerheid. Ten tweede ontwikkelt de moderne economie zich op
een manier die steeds minder past bij het stelsel van sociale zekerheid:
contracten zijn steeds minder permanent, de termen werkgever en werknemer
zijn steeds minder passend en werken en leren zijn steeds minder
te scheiden. Verkend wordt langs welke wijze het stelsel zich zou moeten
ontwikkelen om een adequaat antwoord te zijn op deze ontwikkelingen.