Koos van der Sloot (1953-2018) heeft een leven als stedenbouwkundige in Friesland achter de rug als hij zichzelf opnieuw uitvindt als kunstenaar. Van 2007 tot 2013 maakt hij ruimtelijk werk waarvoor het ei en het landschap van zijn jeugd de inspiratie leveren. Zijn creaties zijn sterk symbolisch en vaak verhalend. Hij speelt veel met de begrippen tijd, leven en dood. Gaandeweg wordt zijn werk abstracter, de ordening wordt leidend. In een volgende fase, van 2014 tot 2018, maken de assemblages met eieren plaats voor bouwkundige constructies. Deze werken vangen op eenvoudige en tegelijk ingenieuze wijze het verglijdende daglicht, met eivormige schaduwgaten als resultaat. 00Een breed palet aan auteurs duidt dit werk vanuit kunsthistorisch of persoonlijk perspectief. De toon is afwisselend essayistisch, verhalend of poëtisch. Ook de stem van de kunstenaar zelf klinkt in een aantal van zijn verzen. Dit rijk geïllustreerde boek laat zich hierdoor lezen als een gelaagde documentaire en bevat alle highlights van het eigenzinnige werk en leven van Koos van der Sloot.