Vanouds stonden de meifeesten en diens bijhorende gebruiken in het teken van vruchtbaarheid. Het waren volkse feesten van boeren, veehouders, herders e.a. die gepaard gingen met bijzondere rituelen en bijhorend, streek- en Land gebonden gebruiken. Tot op de dag van vandaag zien we nog steeds elementen van dit volksgeloof in het heden ondanks er veel van deze kennis verhuld werd met de waas der vergetelheid.

Van Gilst inspireert om deze keerpunten en wentelingen binnen het jaarwiel weer te laten opleven. Denk hierbij aan haast vergeten gebruiken zoals teertonnen (in Engeland), mei fluitjes, het zingen van liederen (zoals de Mayer-song), enz. Hierbij betrekt hij de geschiedenis, het volksleven en de literatuur. Hij laat de lezer zien dat het ontwaken van de zomer de mens immer fascineerde en dat deze gebruiken en rituelen hernieuwde levenskracht brengen voor mens en dier.