In de tweede helft van de vorige eeuw kwamen overal in Europa nieuwe steden tot ontwikkeling. Ook in Nederland, op het oude land en in de nieuwe polders. Voorbeelden zijn Zoetermeer, Lelystad, Nieuwegein, Spijkenisse, Almere en Houten. In vijftig jaar groeiden ze uit tot middelgrote steden. Vergeleken met de oude steden van die omvang komen ze pas net kijken. Ze vormen nog steeds een nieuw en vrijwel ongekend fenomeen. Zijn het eigenlijk wel steden? Of een verzameling buurten en dorpen? Zijn ze stedelijk of eigenlijk meer suburbaan? Of allebei? Met wat voor problemen gaat de groei gepaard? En hoe ga je daarmee om? Wat willen ze worden? En wie wil dat, de inwoners, de gemeente, ontwikkelaars? Voor de nieuwe steden bestond wel een plan, maar een gebruiksaanwijzing ontbrak. Dit essay is een poging om daarin te voorzien. Door het verdiepen en samenbrengen van sociale en ruimtelijke ontwikkelingen is deze gebruiksaanwijzing niet alleen relevant voor de bestuurders en bewoners van de Nieuwe Stad, maar voor iedereen die zich bezighoudt met vormgeven aan het stedelijk leven, vanuit elk denkbaar perspectief

In the second half of the last century, new cities developed all over Europe. Also in the Netherlands, on the old land and in the new polders. Examples are Zoetermeer, Lelystad, Nieuwegein, Spijkenisse, Almere and Houten. In fifty years they grew into medium-sized cities. Compared to the old cities of that size, they are only just taking a look. They are still a new and almost unknown phenomenon. Are they actually cities? Or a collection of neighborhoods and villages? Are they urban or actually more suburban? Or both? What are the problems associated with growth? And how do you deal with that? What do they want to become? And who wants that, the residents, the municipality, developers? There was a plan for the new cities, but there was no manual. This essay is an attempt to provide for this. By deepening and bringing together social and spatial developments, this manual is not only relevant for the administrators and residents of the New City, but for everyone involved in shaping urban life from every conceivable perspective

In de tweede helft van de vorige eeuw kwamen overal in Europa nieuwe steden tot ontwikkeling. Ook in Nederland, op het oude land en in de nieuwe polders. Voorbeelden zijn Zoetermeer, Lelystad, Nieuwegein, Spijkenisse, Almere en Houten. In vijftig jaar groeiden ze uit tot middelgrote steden. Vergeleken met de oude steden van die omvang komen ze pas net kijken. Ze vormen nog steeds een nieuw en vrijwel ongekend fenomeen. Zijn het eigenlijk wel steden? Of een verzameling buurten en dorpen? Zijn ze stedelijk of eigenlijk meer suburbaan? Of allebei? Met wat voor problemen gaat de groei gepaard? En hoe ga je daarmee om? Wat willen ze worden? En wie wil dat, de inwoners, de gemeente, ontwikkelaars? Voor de nieuwe steden bestond wel een plan, maar een gebruiksaanwijzing ontbrak. Dit essay is een poging om daarin te voorzien.00Door het verdiepen en samenbrengen van sociale en ruimtelijke ontwikkelingen is deze gebruiksaanwijzing niet alleen relevant voor de bestuurders en bewoners van de Nieuwe Stad, maar voor iedereen die zich bezighoudt met vormgeven aan het stedelijk leven, vanuit elk denkbaar perspectief.