Staphorst intrigeert. Dat vonden de kunstenaars die vanaf de negentiende eeuw het dorp bezochten. In het Overijsselse dorp vonden ze motieven in de mensen, de huizen en het boerenlandschap. Staphorst werd nooit kunstenaarskolonie zoals Laren of Bergen. De meeste schilders hier waren passanten. Eén vrouw uitgezonderd: Stien Eelsingh. Zij bleef tot aan haar overlijden in 1964 wonen in 'de witte boerderij'. 'De schilders van Staphorst' laat ons aan de hand van enkele thema's kennis maken met schilders als Lammert van der Tonge, Jan Sluijters, Jo Koster en natuurlijk Stien Eelsingh. Wat de schilders van Staphorst zochten is duidelijk: het kunstwerk Staphorst. De architectuur, de boerderijen met felgroene luiken, blauwe kozijnen en de levensboom boven de deur. Helderrode boerenwagens en melkbusrekken in blauw en wit. Maar bovenal de Staphorsters zelf, die zo schilderachtig in beeld gebracht konden worden

"Staphorst is intriguing. That's what the artists who visited the village from the nineteenth century found. In the Overijssel village they found motifs in the people, the houses and the farming landscape. Staphorst never became an artist colony such as Laren or Bergen. Most of the painters here were passers-by. Except for one woman: Stien Eelsingh. She continued to live in 'the white farm' until her death in 1964. 'The painters of Staphorst' introduces us to painters such as Lammert van der Tonge, Jan Sluijters, Jo Koster and of course Stien Eelsingh on the basis of a few themes. What the Staphorst painters were looking for is clear: the Staphorst artwork. The architecture, the farms with bright green shutters, blue window frames and the tree of life above the door. Bright red farm wagons and milk bus racks in blue and white. But above all the Staphorsters themselves, who could be depicted so picturesque"--translated note, page 4 of cover