Een stadsuitbreiding met de allure van de grachtengordel; dat was de ambitie van het Algemeen Uitbreidingsplan van Amsterdam uit 1934. Daar werd natuurlijk geen letterlijke kopie van monumentale straatwanden aan gebogen waterwegen mee bedoeld. Zoals in de grachtengordel de burgerlijke waarden van de 17e-eeuwse koopmanstad hun uitdrukking kregen, zo moesten de waarden van de 20e eeuw in het Algemeen Uitbreidingsplan gestalte krijgen in stedenbouw, architectuur en groenaanleg. Toen het uitbreidingsplan na de Tweede Wereldoorlog weer voor verder uitvoering werd opgepakt, was die motivatie alleen maar steker geworden. Dit was de eeuw van de sociale gelijkheid, de vrije mens die zichzelf kon ontplooien en in zijn woonomgeving licht en ruimte vond. De vrije mens, die het door goed onderwijs steeds beter kreeg en zich kon ontspannen in een uitgestrekt systeem van buurt- en stadsparken. De oplossing werd gevonden in een reeks van nieuwe tuinsteden waarin, aldus gemeentelijk architect-stedenbouwkundige Van Eesteren, 'de als positief aanvaarde gelijkheid tot beeldende factor' was geworden. In een verbazingwekkend kort tijdsbestek van tien jaar, van 1949 tot 1959, verrezen rond Amsterdam 50.000 woningen in wijken als Bos en Lommer, Slotermeer, Geuzenveld, Slotervaart, Osdorp en Buitenveldert. Exhibition: Het Stadsarchief Amsterdam, Amsterdam, The Netherlands (17.03-16.07-2017).