Tijdens zijn eerste jaren in Nederland werd Krisztián Horváth (Szeged, 1976) geraakt door het groene land van Overijssel en Gelderland. In 2000 kwam hij voor het eerst naar Domburg. De kennismaking met de zee, het kustgebied van Walcheren en het Zeeuwse licht was een openbaring voor hem die tot een steeds verdergaande abstrahering zou leiden, nu eens subtiel, dan weer uitbarstend in een fel en schitterend kleurgebruik. Uit Hongarije had Horváth warme, aardse kleuren meegenomen, die zich na zijn Van Gogh-periode vermengden met wat hij noemde: de 'kitsch-kleuren' van Toorop en Mondriaan. De zee maakte het, volgens hem, onvermijdelijk dat hij ging abstraheren, allereerst in zijn schilderijen. In een volgende fase kreeg zijn werk een driedimensionaal karakter. Stippen werden tot kleine op een beschilderde houten ondergrond aangebrachte kubussen en vervolgens tot als in een lijnenspel gevatte constructies. Dat leidde tot een veelvoud aan composities. Weer tweedimensionaal en schitterend van vorm en kleur waren zijn impressies van het Zeeuwse Meisje en bloemen, gevolgd door een geel-blauwe periode die zich toespitste op Domburgse duinen en tuinen. Daarna had een versobering en een heroriëntatie plaats. Het accent kwam te liggen op houtskooltekeningen en -studies van onder meer De Manteling-bossen bij Domburg. Sinds enkele jaren legt Krisztián Horváth zich ook toe op het smeden van juwelen in zilver en goud.00Exhibition: Marie Tak van Poortvliet Museum, Domburg, The Netherlands (09.04. - 02.07.2017).