Een kunstwerk kan niet zonder documentatie, zonder berichtgeving over dat het bestaat en hoe we het dienen in te kaderen. Documenteren gebeurt via geschreven en gesproken teksten, foto's, films, geluidsdragers, reproducties, replica's en nu vooral via jpegs, live streams, sociale media en andere digitale kanalen voor informatieverspreiding en commentaar-productie. Het kunstwerk is niet langer autonoom, zoals een vorige eeuw het wilde. Een kunstwerk is daar waar erover gepraat wordt. De verhouding tussen origineel en documentatie is de afgelopen dertig jaar compleet verschoven. Het origineel is nu een opslagprobleem, eerder dan een met aura geladen drager van de kunstervaring. De documentatie houdt een werk of een oeuvre in leven en draagt het over op latere generaties en nieuwere media.