Zit er nou niet de hele tijd zo doorheen te praten," zei de jongste dochter zonder op te kijken van haar teennagels. "Nee pap, dat verpest de sfeer," viel de oudste dochter bij. "Je hoort het," zei moeder. Daar zat vader dan, alleen met zijn onbegrepen hekel aan een minister die behalve mooie nota's en stoere praatjes nog geen deuk in een pakje boter kon slaan. "Van die vurige, zwarte kolen," pruttelde hij nog wat na. Hij bedoelde de ogen van de minister. "Ssstttt," deden de twee dochters tegelijk.' Kibbelende zussen op het terras, ruziënde vaders en moeders in de file op weg naar Zuid-Frankrijk, jonge stelletjes die een kind krijgen - Martin Bril mist niets. In de kroeg, de tram, de auto en in het park, maar ook bij hemzelf aan de keukentafel, maakt hij gekke en tegelijk heel gewone situaties mee, die hij in zijn herkenbare, laconieke stijl verwoordt. 'Het geluk dat gezin heet' is een verzameling van Brils beste verhalen over familie.