"In 'Bewegend doel' wisselt de dichter onophoudelijk van rol. Hij is kunstenaar en burgerman, en laat zich in deze hoedanigheden schoonmaker of psychonaut noemen. Hij zoekt in zijn huis naar het gouden vindt zichzelf terug als blinde stumper die met bloedend tandvlees langs de deuren gaat om zijn liederen te slijten. Maar ook is hij popster, rechter en acteur, en onderzoekt hij hoe deze personages hem vervormen. Zoals gewoonlijk in het werk van Hamel wordt er een waaier aan thema's aangeroerd. Er is een gedicht over depressie, over een Egyptische godin, over het woordje zwoel en over de Italiaanse volksaard. Er is zelfs een gedicht over ideeënarmoede, want zoals er emotie-televisie en ervaringstheater bestaat, zo bestaat er ook bekentenispoëzie, latexallergie, scheurbuik en donkere materie."--Cover.