Nicolas Dings beschikt over een bijzonder vermogen om, uiterst selectief, elementen op een evenwichtige wijze met elkaar te verbinden. Vaak zijn dat kunsthistorische, of naar de historie verwijzende herkenbare voorbeelden. Soms verweven met religieuze of etnografische symbolen uit Europa of andere culturen. Hij heeft de religieuze symboliek meegekregen vanuit zijn opvoeding in het industriële deel van Limburg, maar niet aan zijn kinderen doorgegeven. Zij zijn opgegroeid in een wereld met andere eigentijdse symbolen, die, in tegenstelling tot een eeuwenoude beeldtaal, in de huidige tijd permanent aan verandering onderhevig zijn. Dings is een eigentijdse verhalenverteller die ons attendeert op de schoonheid uit het verleden. Visualisaties van klassieke, tribale of hoge culturen, zoals die van de Grieken of Romeinen, Europese volkskunst, illuminaties gemaakt door monniken met dierlijke of menselijke fabelwezens transformeert hij naar een autonome beeldtaal. Een grenzeloze variëteit in samenstellingen en stapelingen van bijna onverenigbare elementen weet hij aan te brengen in een letterlijk en figuurlijk wankel evenwicht. Dings zoekt in zijn werk naar een balans tussen heden en verleden, tussen schoonheid en lelijkheid, tussen vorm en inhoud.